Pages

Tuesday, February 23, 2010

နံရံစိမ္းစိမ္း

ေက်ာမွီလိုက္တယ္
သူ႕နာက်င္မႈဆီမီးမကူးမီ ေခါင္းကိုေမာ့လိုက္တယ္
လက္ႏွစ္ဘက္ကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္လိုက္တယ္
သံဇကာကြက္ေတြထဲ တအိအိကၽြံ၀င္ေနတဲ့အရိပ္
သူ႕ေျခေထာက္ေတြကို ၾကမ္းခင္းေအာက္ လွ်ိဳသြင္းလိုက္တယ္
သူ႕အၾကည့္ကို လိုက္ကာစေတြဆီ ျဖတ္ကူးလိုက္တဲ့အခါ
ေသြးဆူလြယ္တဲ့ အသံလႈိင္းေတြဟာ ယိမ္းထိုးလို႔
ဒီအတိုင္းထားလို႔မရေတာ့ဘူး
ၾကာလာရင္ တစ္ခုခုဟာ တေဖာင္းေဖာင္းထကြဲေတာ့မွာ
အခုလိုမ်ိဳး ဆြဲဆန္႔ထားတဲ့အေျခအေနကို
ပိတ္ပစ္ဖို႔သက္သက္
သူ႕ဇီ၀ကို ေရဆိုးေျမာင္းထဲပစ္ခ်လိုက္ရမလား
ၾကာလာရင္ တစ္ခုခုဟာ တေဖာင္းေဖာင္းထကြဲေတာ့မွာလို႔
ေနာက္ထပ္ျမည္လာတဲ့ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းစကားတစ္ခြန္းနဲ႔
မွန္ေတြဟာ တြန္႔လိမ္ေနတဲ့မ်က္လံုးေတြကို
အတိအက်ေလွာင္ေျပာင္ေနသလို
သူ႔အာရံုကို အသားႀကိတ္စက္ထဲမွာ မႈန္႔ေနေအာင္ႀကိတ္ေနသလိုမ်ိဳး
မျဖစ္ေသးဘူးလို႔ တားထားႀကိဳးေတြ
ေနာက္တစ္ခါ ဒီနံရံဆီကိုေရာက္ရင္
ေနာက္တစ္ခါ နံရံအျပည့္ပိုစတာေတြကပ္ဖို႔
ေက်ာမွီလိုက္တယ္
သူ႕နာက်င္မႈဆီမီး မီးမကူးမီေခါင္းကိုေမာ့လိုက္တယ္ ။

သက္ျငိမ္သစ္
ရတီမဂၢဇင္း 2009၊ႏို၀င္ဘာလ

No comments:

Post a Comment